Zoals iedereen weet is het inmiddels herfst en is ons wondertje dan eindelijk geboren. Het verlangen naar een eigen kindje begon allemaal een aantal jaren geleden toen wij de sprong waagden om na een aantal jaren van samen zijn te gaan samenwonen. Na een flinke verbouwing aan heitie’s huisje in Scharsterbrug kwam mem daar dan ook eindelijk wonen, tot grote blijdschap van je heit! Jij liet echter nog een lange tijd op je wachten. Na een aantal lange, stressvolle en emotionele jaren mogen we je dan eindelijk in onze armen sluiten. Je bent zo welkom en we waren al die tijd zo benieuwd wie je zou zijn, hoe je eruit zou zien en op wie je zou lijken. Voor iedereen, ook voor je heitie en mem, was het tot het allerlaatst een ‘surprise’ of je een kleine meid zou worden of een stoere vent!

Velen hebben de afgelopen jaren en maanden met ons meegeleefd en ons gesteund. Een kaartje, een telefoontje, een sms-je of wat dan ook. Iets wat heel simpel lijkt, maar voor ons heel belangrijk was en nog steeds is. De kaartjes zullen we altijd bewaren en de herinneringen zullen blijven voort beduren in onze gedachten. Maar nu kijken we vooruit en gaan we genieten met ons drietjes en onze families. We hopen Borick alles te kunnen geven wat hij nodig heeft in onze ogen; Liefde, warmte, geluk, geborgenheid, vertrouwen, eerlijkheid en gezelligheid. Als trotste ouders zullen we samen in ieder geval ons best doen om dit allemaal te laten slagen. Tips zijn natuurlijk altijd welkom ;-)

en dan.... 4 november.
Na 41 weken en 2 dagen breken eindelijk spontaan de vliezen. Helaas moeten we dezelfde middag alsnog naar het ziekenhuis. Borick heeft in het vruchtwater gepoept, mem heeft koorts en de hartslag van Borick daalt bij iedere wee. Al met al reden voor de gynaecoloog om direct een keizersnee te gaan doen. Overrompeld gaan we rond 16:00 naar de OK, waar onze vent om 16:22 zijn eerste gebrul kenbaar maakt. Alles blijkt goed te gaan en na 5 dagen mogen we weer naar huis. Jippie!! Alles gaat goed hoewel we alle 3 nog wel wat moeten wennen en rustig aan moeten doen. Je bent zo mooi, Borick, en het nu al heel normaal dat jij gewoon bij ons gezinnetje hoort.